Poslední týden jsem ani nezastavila. V sobotu jsme měli velkou akci doma,
to bylo rozloučení s rodinou. Hned na to jsem jela na tábor a zjistila
jsem, že nejlepší je být hostem :D. Po skvělých pár dnech bez elektřiny,
v horku a s vysychající studnou jsem jela zpět domů. Už tam jsem měla
těžké srdce, ale slzy jsem udržela. Dobalit, nic nezapomenout a hlavně se vejít
do rozměrů a váhy! Nepřetržitě mi přicházejí tuny zpráv a hovorů, všichni se
chtějí setkat (owszem Perełke nie idzie odmitnóć-pozdro!!). Ve středu už začala
první ze série třídních oslav 18-tin,
samozřejmě jsem chtěla být alespoň na jedné. Nezapomenutelné okamžiky, super
parta a ráno loučení… na rok. Ani to nebylo lehké, ale jsme teprve u čtvrtku
;). Už jsem se definitivně sbalila. Doma jsme měli zrovna návštěvu
z Anglie, tak jsem se alespoň trochu odreagovala a procvičila komunikaci
s cizími lidmi. Dali mi pár rad k odletu, protože to počítám jako
svůj první let!
Poslední noc ve své posteli, v tak bezpečném místě. 14.8. ... Ráno pár silných objetí, pusu, na nikoho nezapomenout. A jedem. Cesta do Prahy celkem fičí (vyjeli jsme v 9 a už v 13 jsme byli u letiště). Letadlo letí až v 18:30, tak času máme dost. Zajeli jsme na oběd, a pak do hotelu kde budou rodiče spát. Po cestě autem jsem se aspoň protáhla v bazénu, a dala trochu do kupy. Rodiče byli dost nervózni. Studovali plány letišť a všeho možného, aby mi pomohli se zorientovat. Už je čas vyrazit na letiště. Ještě mi volala babička a teta. Bereme věci a jedem. Na letiště jsme dorazili v pořádku, ihned jsme věděli kam jít. Vyřizeno, odbaveno, už jen čekat na správnou hodinu. Poslední fotky, hovor od Wojnarów a je čas vyrazit.
Pasová kontrola, trvalo to krátko, ale budu si to pamatovat celý život, loučení s rodiči. Se slzami v očích jsem se jim ztracela z dohledu, ještě rentgen a magnetický rám, poslední zamavání a bylo to. Teď najít spravný gate. Naštěstí s orientaci nemám žádný problém, tak jsem to našla rychle, ale s vodopády slz to bylo opravdu těžké jit rovně! :D U gatu jsem měla hodně času, pomalu jsem se uklidnila a snažila jsem se moc nepřitahovat pozornost :P Pak mi ještě volal Wujek Bogdan (słóneczne pozdrowiynia spod Aconcaguy!! ;)) a kuzyn Kuba, kierego żech musiała tipnyć, boch nimiała jak podać letenke letuszce... :D Ludzie byli strasznie mili a wszascy mi chcieli pumóc, w samolocie zech siedziala miyndzy holenderskóm familióm, tak se o mnie pieknie postarali. Lot był w klidu, widoki piekne, jedzyni dobre a letuszka mnie uklidniowała, że scignym przesiednóć. Z holenderkóm żech dość pokecała, aspóń mnie zabawiła :D. Jak my przistali, tak mi zaś pumogliz kufrym a tak, ale był korek a nie szło wylyźć. Jak żech se dostała na lotnisko, tak żech se yny jaksi letuszki(albo co) spytała kaj móm iść, ona se podziwała na papiyr cosi rzekła a uż żech ficzała przez całe lotnisko.... Było tam kupe ludzi a z kufrym se fakt blbie przedbiego ;) Na godzinkach żech fórt sprawdzała czas podczas biegu, bo samolot mioł przistać 20:05 a do dalszego żech miała nasiednyć 20:20!!! Tak akurat żech doleciała ku gatu E22 a mógłach se wystoć ooooobrowskóm frónte :D.
Zaroz przi kóńcu uż stoła Lotte, koleżanka z Holandii, z Marrisóm, dziołcha co leciała do Argentyny z nami. Kónecznie gdosi, gdo na tym był stejnie! :DJak my se wystoły tóm obrowskóm frónte a kónecznie se dostaały za róg, tak my zisciły, że frónta mo wraceczke a eszcze roz tela nas czako. Zrobiły my se fotke, pipły letenke a koridorym my miały delszóm ceste :) kónecznie my naszły siedziska, 36B-jo, 36C-Lotte a 36E-ta dalszo :P. Kónecznie my se usadziły a prziszła Alice, czinianka kiero uż dwa dni cestuje a leci kajsi prycz na północ Chile, jak my se potym dowiedziały. Właściwie samolot mioł asi godzine spuźniyni, tak pasażerowie byli nervozni. Do dyspozycji była deka, zogłówek, prziniyśli sluchatka (nie wiym co byś eszcze chciała wiedzieć Mamo :)). Całom ceste my robiły gupoty, celkem to zleciało. Na jedzyni my se mogli wybrać miynso albo ni, jo miała paste! ;) potym se jadło aż rano.. Asi kole 5 niż se przistało w Buenos Aires. Tam mi też nie fungowała wifi, tak żech se nie poradziała ozwać :) Czakało se asi godzine a pół, ale miyndzy tym se szło przez pół lotniska ku dalszej pasowej kontroli a rengen z magnetiskim ramym tam był też. Asi go mieli zapnóty a tak żech zapipała :D Baba mnie hned oszacowała, celkem wtipne, spiż żech miała pocit, że każdy pipoł a ona mo jaksióm uchylke! :DD No nic z jaksimi karteczkami modrymi my szli ku gatu, a neczekanie zaś se czakało. To była pora na moje oboczi od kofoly!! :D Nikierzi se na nas śmioli a nikierzi czumieli, czy my sóm fakt paka albo to yny robiymy.. aspóń była sranda! Kónecznie zaś do samolotu. Stejne miejsca zaś dźwigać tyn ciynżki kufer a bla bla... ale dostali my dalsze jedzyni... juchuuu :D Uż se to pumału bliży.. nervozita stoupááá, ale z Pragi żech widziała fórt to samo (siedzisko przedymnóm). Prziszłach na to czymu jedna dziołcha pisała, że lot nad Andami był fakt nejlepsze co zażyła.. Miała prowde, były silne turbulencje a porywy wiatru, ale mi se to podobało, było to jak na bobowej draze w Mostach, ale o kupe silniejsze. Stav beztíže, szarpani samolotym a przepiekne widoki, też se mi to podobało! :D Chile je fakt piekne DOPORUCZUJYM!! ;) Przistowali my przez chmure, tak nic nie szło widać, ale pilot se trefił na runway tak caajk.
Zaś cesta przez całe lotnisko, teraz se stoła frónta na pasowóm a visowóm kontrole. Chłopek se mnie pytoł na jaksi wiecy o mnie a kaj idym a na jak dłógo a bla bla, weznył mi obie dolożki od visa z odciskym palca a doł mi razitko!! :) Doszły my ku kufróm, hned na poczóntku my spotkały skupine studentów z Ameryki. Chwile żech czakała na Lotte a miyndzy tym ku mnie prziszeł pies zacznył czmuchać a potym szkrobać mój kuufer. Typek se mnie hned pytoł czy w nim móm jaksi jedzyni, miałach tam yny czekulade, ale typek mi wzión papiór coch wypełniała w samolocie, doł na niego jaksióm izolepe, potym mi oblepił cały kufer a spokojenie odkroczoł prycz. Nejdziwniejsze na tym było to, że nie wyczmuchoł rzizki coch miała w brasznie przi sobie... :D Troche zdrcóno, żech szła hledać nasze kufry, na drugi strónie hali żech go spatrziła jak płynie..... mój kufer ;) Całe żech to przeleciała naszłach se miejsce z dostympym ku pasu cało żhawo, ale przijechoł asi za 2 minuty :D. Asi dalszych 10 minut żech wachowała kufry od holenderki a czinianki. Z wrchu mi gdosi mawoł, doszło mi że to asi bydzie Rotarian- bingo! Przed nami był dalszy rengen a jo miała zapeczeciony kufer.. Naszczynsci mi go yny wybalili a przehledali. Zaś my se zeszli z ameryckóm grupkóm. Kaitlin miała troche problem, piyrwsze my na nióm czakali, ale potym jóm kajsi odwlykli, tak my szli ku wyjściu...
To be continuous
P.S.: Sorry żech przepła jynzyk w czeskim se mi strasznie gupie pisze a nimóm czas nad tym rozmyślać! Fórt tu cosi robiym, dzisio żech se tego chytła asi o 22 a jech fórt zmanczono tak se asi poczkocie na dalszy przispiewek :P Inacz uż żech je w rodzinie, sóm super a radiotory w Chile nie znajóm. We szkole se chodzi w bóndach, całe to je ganc insze, ale fajne :) Poznałac moooc ludzi, ale moc se nie pamiyntóm miana :)
Poslední noc ve své posteli, v tak bezpečném místě. 14.8. ... Ráno pár silných objetí, pusu, na nikoho nezapomenout. A jedem. Cesta do Prahy celkem fičí (vyjeli jsme v 9 a už v 13 jsme byli u letiště). Letadlo letí až v 18:30, tak času máme dost. Zajeli jsme na oběd, a pak do hotelu kde budou rodiče spát. Po cestě autem jsem se aspoň protáhla v bazénu, a dala trochu do kupy. Rodiče byli dost nervózni. Studovali plány letišť a všeho možného, aby mi pomohli se zorientovat. Už je čas vyrazit na letiště. Ještě mi volala babička a teta. Bereme věci a jedem. Na letiště jsme dorazili v pořádku, ihned jsme věděli kam jít. Vyřizeno, odbaveno, už jen čekat na správnou hodinu. Poslední fotky, hovor od Wojnarów a je čas vyrazit.
Pasová kontrola, trvalo to krátko, ale budu si to pamatovat celý život, loučení s rodiči. Se slzami v očích jsem se jim ztracela z dohledu, ještě rentgen a magnetický rám, poslední zamavání a bylo to. Teď najít spravný gate. Naštěstí s orientaci nemám žádný problém, tak jsem to našla rychle, ale s vodopády slz to bylo opravdu těžké jit rovně! :D U gatu jsem měla hodně času, pomalu jsem se uklidnila a snažila jsem se moc nepřitahovat pozornost :P Pak mi ještě volal Wujek Bogdan (słóneczne pozdrowiynia spod Aconcaguy!! ;)) a kuzyn Kuba, kierego żech musiała tipnyć, boch nimiała jak podać letenke letuszce... :D Ludzie byli strasznie mili a wszascy mi chcieli pumóc, w samolocie zech siedziala miyndzy holenderskóm familióm, tak se o mnie pieknie postarali. Lot był w klidu, widoki piekne, jedzyni dobre a letuszka mnie uklidniowała, że scignym przesiednóć. Z holenderkóm żech dość pokecała, aspóń mnie zabawiła :D. Jak my przistali, tak mi zaś pumogliz kufrym a tak, ale był korek a nie szło wylyźć. Jak żech se dostała na lotnisko, tak żech se yny jaksi letuszki(albo co) spytała kaj móm iść, ona se podziwała na papiyr cosi rzekła a uż żech ficzała przez całe lotnisko.... Było tam kupe ludzi a z kufrym se fakt blbie przedbiego ;) Na godzinkach żech fórt sprawdzała czas podczas biegu, bo samolot mioł przistać 20:05 a do dalszego żech miała nasiednyć 20:20!!! Tak akurat żech doleciała ku gatu E22 a mógłach se wystoć ooooobrowskóm frónte :D.
Zaroz przi kóńcu uż stoła Lotte, koleżanka z Holandii, z Marrisóm, dziołcha co leciała do Argentyny z nami. Kónecznie gdosi, gdo na tym był stejnie! :DJak my se wystoły tóm obrowskóm frónte a kónecznie se dostaały za róg, tak my zisciły, że frónta mo wraceczke a eszcze roz tela nas czako. Zrobiły my se fotke, pipły letenke a koridorym my miały delszóm ceste :) kónecznie my naszły siedziska, 36B-jo, 36C-Lotte a 36E-ta dalszo :P. Kónecznie my se usadziły a prziszła Alice, czinianka kiero uż dwa dni cestuje a leci kajsi prycz na północ Chile, jak my se potym dowiedziały. Właściwie samolot mioł asi godzine spuźniyni, tak pasażerowie byli nervozni. Do dyspozycji była deka, zogłówek, prziniyśli sluchatka (nie wiym co byś eszcze chciała wiedzieć Mamo :)). Całom ceste my robiły gupoty, celkem to zleciało. Na jedzyni my se mogli wybrać miynso albo ni, jo miała paste! ;) potym se jadło aż rano.. Asi kole 5 niż se przistało w Buenos Aires. Tam mi też nie fungowała wifi, tak żech se nie poradziała ozwać :) Czakało se asi godzine a pół, ale miyndzy tym se szło przez pół lotniska ku dalszej pasowej kontroli a rengen z magnetiskim ramym tam był też. Asi go mieli zapnóty a tak żech zapipała :D Baba mnie hned oszacowała, celkem wtipne, spiż żech miała pocit, że każdy pipoł a ona mo jaksióm uchylke! :DD No nic z jaksimi karteczkami modrymi my szli ku gatu, a neczekanie zaś se czakało. To była pora na moje oboczi od kofoly!! :D Nikierzi se na nas śmioli a nikierzi czumieli, czy my sóm fakt paka albo to yny robiymy.. aspóń była sranda! Kónecznie zaś do samolotu. Stejne miejsca zaś dźwigać tyn ciynżki kufer a bla bla... ale dostali my dalsze jedzyni... juchuuu :D Uż se to pumału bliży.. nervozita stoupááá, ale z Pragi żech widziała fórt to samo (siedzisko przedymnóm). Prziszłach na to czymu jedna dziołcha pisała, że lot nad Andami był fakt nejlepsze co zażyła.. Miała prowde, były silne turbulencje a porywy wiatru, ale mi se to podobało, było to jak na bobowej draze w Mostach, ale o kupe silniejsze. Stav beztíže, szarpani samolotym a przepiekne widoki, też se mi to podobało! :D Chile je fakt piekne DOPORUCZUJYM!! ;) Przistowali my przez chmure, tak nic nie szło widać, ale pilot se trefił na runway tak caajk.
Zaś cesta przez całe lotnisko, teraz se stoła frónta na pasowóm a visowóm kontrole. Chłopek se mnie pytoł na jaksi wiecy o mnie a kaj idym a na jak dłógo a bla bla, weznył mi obie dolożki od visa z odciskym palca a doł mi razitko!! :) Doszły my ku kufróm, hned na poczóntku my spotkały skupine studentów z Ameryki. Chwile żech czakała na Lotte a miyndzy tym ku mnie prziszeł pies zacznył czmuchać a potym szkrobać mój kuufer. Typek se mnie hned pytoł czy w nim móm jaksi jedzyni, miałach tam yny czekulade, ale typek mi wzión papiór coch wypełniała w samolocie, doł na niego jaksióm izolepe, potym mi oblepił cały kufer a spokojenie odkroczoł prycz. Nejdziwniejsze na tym było to, że nie wyczmuchoł rzizki coch miała w brasznie przi sobie... :D Troche zdrcóno, żech szła hledać nasze kufry, na drugi strónie hali żech go spatrziła jak płynie..... mój kufer ;) Całe żech to przeleciała naszłach se miejsce z dostympym ku pasu cało żhawo, ale przijechoł asi za 2 minuty :D. Asi dalszych 10 minut żech wachowała kufry od holenderki a czinianki. Z wrchu mi gdosi mawoł, doszło mi że to asi bydzie Rotarian- bingo! Przed nami był dalszy rengen a jo miała zapeczeciony kufer.. Naszczynsci mi go yny wybalili a przehledali. Zaś my se zeszli z ameryckóm grupkóm. Kaitlin miała troche problem, piyrwsze my na nióm czakali, ale potym jóm kajsi odwlykli, tak my szli ku wyjściu...
To be continuous
P.S.: Sorry żech przepła jynzyk w czeskim se mi strasznie gupie pisze a nimóm czas nad tym rozmyślać! Fórt tu cosi robiym, dzisio żech se tego chytła asi o 22 a jech fórt zmanczono tak se asi poczkocie na dalszy przispiewek :P Inacz uż żech je w rodzinie, sóm super a radiotory w Chile nie znajóm. We szkole se chodzi w bóndach, całe to je ganc insze, ale fajne :) Poznałac moooc ludzi, ale moc se nie pamiyntóm miana :)
Žádné komentáře:
Okomentovat